Qué fin de semana

Wauw, dit gaat best langzaam met 1 hand.. (1 hand?! Whhyyyy, heeft een cactus de ander opgegeten?! Dat is voor later.)

Eerst dit weekend, wat hadden we weer geluk! Samen met Andreja en Bernardo reisden we af naar Querétaro (waar we nog steeds het stadslied van in ons hoofd hebben, ofja, eigenlijk vooral Lisanne), de hometown van Bernardo. Na een lange trip van 5 uur kwamen we vrijdagnacht aan in een veel te luxe huis in een veel te luxe buurt, dit bevestigt wederom dat het verschil tussen arm en rijk erg groot is in dit land. Een heerlijk vers ontbijt (met, je raad het nooit, yoghurt zonder suiker, eigenlijk zelfs dikke lekkere Griekse yoghurt zonder suiker) wachtte ons de volgende ochtend op en hierna waren we klaar om de derde grootste rots van de wereld te trotseren (dit klinkt oprecht veel imposanter dan het was, maar het gaat blijkbaar om een rechtopstaande steen/rots, wat overigens wel weer echt heel erg mooi was!). Het dorpje ernaast bood ons plaatselijk smakelijk eten: gorlias, mango, ijs en vage zoete koffie en een paar mooie foto’s. De hoofdstad van de provincie, Querétaro, was onze volgende stop. Een grote mooie stad met veel pleinen en kerken. Ook hier konden wij ons weer uitrusten met een gevulde maag in verschillende restaurantjes en hebben we zelfs nog deelgenomen aan een sociaal experiment! Een vrouw in gescheurde kleren stond op een plein in een rolstoel met een kartonnen bordje waar op stond “een klootzak heeft me hier gelaten, breng me naar Plaza del Armor alstublieft”. Na enige twijfel duwden wij de rolstoel door de drukke marktstraatjes naar het desbetreffende plein en hier werd ons verteld dat het een sociaal experiment was. Nou, wat het ook was, wij hebben onze innige goedheid die onze schaamte te boven gaat bewezen. In een cafeetje trakteerden wij onszelf op een typisch mexicaans drankje, gemaakt van Agave (net alsTequilla), pizza en queso fundido. We sloten de avond af in een Cubaanse salsabar, waar we onder het genot van veel te goedkope Mojito alle aanwezigen lieten genieten van onze verkregen salsa-skills. Toen we buiten kwamen zagen we dat de wolken het weer nodig vonden om zichzelf in een keer volledig leeg te gooien, dus gingen Bas en Bernardo (stoere gentlemen dat het zijn) tot de enkels door het regen(/riool)water om de auto voor de dames te halen en terug te gaan naar de veels te lekker liggende matrassen.

De volgende dag namen we een bus naar San Miguel de Allende, wat een magisch dorpje (haha, want het is een officieel magisch dorpje). We troffen dansende indianen aan op het plein voor de kathedraal en vele andere kerken rond dat plein, leuke straatjes en gekleurde huisjes voordat we op een handwerk markt belande. Hier leerde we van een ‘verkoopster’ de verhalen achter de souvenirs die verkocht worden (de meeste dingen hebben te maken met kracht, wijsheid, vruchtbaarheid, kennis en peyote (een plant waar de inheemsen altijd van gaan hallucineren, uhm ik bedoel, communiceren met de goden) en elk figuur is dus een symbool). Nóg een mooi moment op deze onverwacht volledig zonnige dag (want er was eigenlijk de hele dag regen voorspeld) was het koele biertje op de top van de stad, met uitzicht op andere contreien die getergd werden door regen en wij teinend zittende in de zon. In redelijk wat uren waren we weer veilig terug in Guadalajara, topdag!

Vanochtend was het iets minder veilig en botste een of andere fietser tegen Liesje op. Bas, die niet door had dat er wat was gebeurd omdat hij enthousiast voorop fietste, vond Liesje na een paar ongeruste minuten terugfietsend langs de weg terug. Gelukkig was er snel de bedrijfsdokter van de bierbrouwerij waar het gebeurd ter plaatse en waren de wonden snel verbonden, samen met nog vele andere bezorgde en lieve mensen. Over een uurtje gaan we naar het ziekenhuis om een X-ray te laten maken van mijn hand, wantja, dat wil je hier ook gewoon een keer meegemaakt hebben! Dus, leuk avontuur en een dagje niet werken (ofja, Liesje niet, Bas probeert zijn uurtjes gewoon nog te pakken, wachtende in het ziekenhuis). Een mooie afsluiting van een leuk weekend!

Nu een paar uurtjes later de uitkomst van het ziekhuisavontuur:
In het werkelijk verkrekte ziekenhuis, waar hygiëne laag aan het vaandel staat, is Lisanne helemaal opgelapt door de poppendokter. Na wat wijze tips om Liesje vol te spuiten met anitbiotica en rare vingerhouders, hebben wij deze wijs niet op te volgen (geen zorgen, natuurlijk om advies bij mama gevraagd) en goedkopere oplossingen te vinden met dezelfde uitkomst, IO'ers!