De Rainwater Catchment Course in Texas

Weekie, wat een weekie, weekie wat een weeeeek!
Inderdaad, wat een geweldige week was dat in Texas. Veel geleerd, veel gezien, veel gegeten en veel gedaan en het filmpje zal hierover nog wel wat meer verraden…!
https://www.youtube.com/watch?v=4vDnUDgDGQ0

Het begon met een enorm vertraagde reis op maandag. We zouden eigenlijk om half 12 ’s ochtends in San Antonio aankomen, maar omdat onze lieve vrinden van United Airlines vertraging hadden tijdens het opstijgen in Guadalajara mistten we onze aansluiting in Houston en konden we onze vlucht (van letterlijk maar een half uur) 9 uur later eindelijk vervolgen. Dus besloten we om de stad Houston een beetje te verkennen en namen we een taxi naar de nieuwe, moderne, op bedrijven gerichte stad. Wel kwamen we geheel onverwachts nog een prachtig en enorm groot park tegen, super leuk om eventjes doorheen te lopen en als kleine kinderen door het water te springen. Toen onze reis eindelijk zou moeten vervolgen, besloot de gelieve vliegmaatschappij om er nog maar eens dik een uur vertraging bovenop te gooien, waarom ook niet (dus besloten wij op onze beurt door héél zielig te kijken nóg eens voor 14 dollar p.p. voedsel- en drinkbonnen eruit te vissen)!? Uiteindelijk kwamen we om 3 uur ’s nachts aan in Menard (nog 2,5 uur rijden van San Antonio vandaan) met een reis van exact 23 uur en 50 minuten (waarvan meer dan 12 uur vertraging), fiësta!

Na een korte nacht stond om 8 uur ’s ochtends het eerste luxe ontbijt klaar, wat een enorm feest aan lekker eten en fruit! Na dit ontbijt en een voorstelronde gingen we naar het ander stuk land van ‘the Kniffen’s family’ waar we bonen, bessen, pruimen en wortelen gingen plukken. Na een heerlijke lunch begonnen we aan het eerste theoretische deel van de cursus totdat het tijd was voor het volgende lekkere eten, ‘supper’ zoals de Texanen het diner noemden. Daarna was het tijd om heeeeel vroeg te gaan slapen.

Op woensdag was het tijd om het eerste project echt te gaan bouwen, het was een first flush (dit is het deel van een regenwater opvangsysteem, dat ervoor zorgt dat de eerste regen (het meest vieze water) gescheiden wordt van de rest van het water). Es war jawohl ganz toll! Oh ja, omdat het eten elke dag, elk maal meeeega uitgebreid en lekker was, gaan we daar niet elke dag een aantal regels aan uitweiden, dus bij deze: het was weer lekker! ’s Middags was het tijd om onze eerste berekening te gaan doen: hoeveel water kan een dakgoot aan, welke diameter moeten de pijpen hebben en maak een plan (met kostenberekening) om een systeem te installeren. Al snel stonden we bekend om de creatieve Hollanders, want uiteraard kwamen we met geweldige ideeën (overigens wel beide in andere teams!! Hallo, we doen niet álles samen, we doen alleen maar 99,9% van alles samen), Billy en Mary konden in Bas’ idee maar liefst al een 20.000 US$ winst maken in het eerste jaar, inclusief de investering!! Lisanne ging voor een meer imaginair beeld met mooie druivenplantages en misschien na een aantal jaar een winst, ooit een keer, heel misschien, je weet maar nooit.

Toen was het alweer donderdag, phoe, het einde van de week nadert. Een beangstigende gedachte na zoveel ontspannende inspanning in dit mooie gebied. Donderdag werden onze hersenen voor een laatste maal verrijkt met de benodigde kennis om écht wateropvangsystemen te kunnen berekenen en bouwen. De wel-functionerende airconditioning zorgt voor een behagelijke (doch soms ietswat frisse) leeromgeving, waardoor we af en toe dan ook daadwerkelijk op konden letten. Daarvoor echter gingen we onze systemen die we de dag ervoor bedacht hadden, uitwerken! Maar natuurlijk niet voordat we weer wat bessen en bonen van de planten gerukt hadden. Op het filmpje is een uitleg te vinden van het systeem van het groepje van onze hollandse hunk. Snap je de chronologie nog? Ja? Nou, daarna gingen we eten in de kerk, heeeeeel veel natuurlijk weer! En toen maar vroeg slapen want vrijdag zou het weer vroeg dag worden.

We riseden en shineden vroeg in de ochtendglorie, onder het geflapper van de kolibries (bij Lisanne dan, want we sliepen natuurlijk niet in hetzelfde huis, mannen en vrouwen samen..dat kan niet in het gelovige zuiden van de Verenigde Staatjes) en na het ontbijt vertrokken we op onze roadtrip naar San Antonio. Met de chickmobiel en de andere trucks reden we door het glooiende beboste landschap, waarin we af en toe zomaar een watercatchment systeem tegenkwamen! Zo in het wild, hoe is het mogelijk. We eindigden bij een bedrijf dat water zuivert, recyclet en oppompt (bijna zo mooi als het waterschapsbedrijf Limburg, want wauw, daar is natuurlijk niet aan te tippen) en vervolgens in de stad (ook te zien op het filmpje). En toen gingen we eten en toen terug.

(We gaan er even wat sneller doorheen, want we moeten zo naar een vriendin die een nieuw appartement heeft en anders zijn we straks nog te laat voor het eten en dansles.)

Zaterdag nog een systeem gebouwd, was echt lache, lekker klussen (gelukkig hebben bassie en liessie dat al van hun pappies geleerd, dat scheelt)! Toen de noeste arbeid gedaan was konden we relaxeren in de rivier, ook op het filmpje te zien. Als laatste afscheid van Texas hebben we lekker om een vuurtje gezeten en vette dingen in dat zojuist beschreven vuurtje gestoken. Hmm.
Zondag reden we naar het vliegveld, waar we ons in de wachttijd van 7 uur vermaakten met naar een Mall lopen en kleren passen die we voor elkaar hadden uitgekozen. Na een eerste vlucht die voorspoedig verliep mochten we weer 1 uur extra wachten op de tweede, blleegghh. (Een handige reizigerstip die hieruit volgt: GA NOOIT MET UNITED AIRLINES VLIEGEN, 3 VAN DE 4 VLUCHTEN VERTRAAGD!) Ten slotte kwamen we weer thuis. (En alles lag op een andere plek want onze kamer was leeggehaald voor een loodgieter ofzo, vaag…)

Einde en tot snel weer.