Morelia en nog eens een weekendje thuis

Nou, nou, nou. Het is alweer een tijdje geleden hoor. Bijna of we ook tentamenweek hadden en onze deadline hebben gemist.
Inmiddels:
Zijn we best al een stuk bruiner.
Is iedereen een stuk ouder.
Hebben de meeste mensen (behalve wij natuurlijk) vakantie.
Is het de heetste nacht in Nederland ooit geweest. (Heel opmerkelijk, aangezien wij hier in Mexico zitten.)
Zijn we een paar mooie verhalen over Mevrouw Martelende Marta Maestra rijker.

Na deze opsomming kunnen we verder gaan met onze verhalen van de afgelopen 14 dagen, of zoals sommigen zouden zeggen: 2 (zegge: twee) weken.
Vorig weekend, begonnen op 27 (zegge: zevenëntwintig) juni, stonden we vroeg op om in de auto van een collega te klimmen, die ons 3 uur later veilig in Morelia aan zou brengen. Om 8 uur ‘s ochtends, in het ochtendgloren, arriveerden we in onze luxe uitgeruste rode bolide in deze vrij typisch Mexicaanse stad. In een typisch Mexicaans restaurant (je vind het in elke stad, het was iets met een MeukDonalds of McDrek ofzo?) konden wij onze blazen legen onder het genot van een veel te laag plafond. We hebben de hele stad verkend: de markt van de dulces (snoepjes), kathedraal, kerkjes, straatjes, aqueduct, musea, restaurantjes met fijne terrasjes en een verrassend groen park, zo ook hebben we de persoonlijke levensopvattingen van onze lieve collega’s verkend. In de avond, na slechts 1 (zegge: één heel, volledig, veel te lang) uur wachten kwam onze vriendin uit Morelia (ontmoet in Texas, weet je nog?) ons ophalen voor een (of voor sommigen twee) glaasje(s) Mezcal (lijkt een beetje op tequila, maar dan sterker en duurder, natuurlijk ook van Agave, dus nét groentesap). Later op diezelfde avond werden we herenigd met onze collega’s in een fancy club, waar we de entree van 200 pesos mis liepen door een codewoord te zeggen en waar we een paar mooie uren doorbrachten. De volgende ochtend was het vroeg dag, maar wij sliepen lekker uit tot half 10! Vanuit ons mega goedkope hotel, na een op die prijs afgestemd ontbijt, reden we naar het plaatsje Patzquaro. Dit is een stadje, een beetje zoals Mont Saint Michel, maar dan is het geen klooster, moet je er met een boot heen, heeft het een groot standbeeld, ligt het in een meer en tussen de bergen. Eigenlijk totaal anders dus, maar toch ook wel een beetje hetzelfde. Toen was het tijd om door te rijden, via een werkelijk prachtige bergweg, naar Uruapan, waar we een paar hele mooie watervallen bekeken...en wel vanuit een zeer bijzondere plek, een Tirolesa (Zipline, je weet wel, zo’n kabel waaraan je kunt hangen)!! Natuurlijk ook nog verder naar beneden gelopen dan waar de zipline rijkte en toen weer omhoog, want ja, dat moet nou eenmaal ook. Hier vervolgden we onze terugweg door het prachtige landschap, waar we letterlijk tientallen kilometers lang langs Avocado bomen reden, tot plotseling de heftige regen weer losbarstte. Hierdoor konden we eigenlijk niet verder rijden op een bepaalde plek waar het water zich verzamelden, maar we moesten eigenlijk wel weer verder, anders zouden we misschien helemaal vast komen te zitten, spannondddd! Gelukkig was er een grote pick-up truck die het water wegstuwden en waar we een halve meter achteraan konden rijden, zo overleefden we ook dit avontuur weer!

Doordeweeks hadden we uiteraard weer lekker gewerkt en hebben we (abnormaal, maar dan ook écht abnormaal) veel uren gemaakt, terwijl iedereen vakantie kreeg… Daarom gingen we donderdag maar lekker uit eten met wat vrienden en hebben we vrijdagavond de grootste bowlingsschoenen uit de receptiekast getrokken!

Zaterdagochtend begonnen we lekker rustig om ons klaar te maken voor een poolparty in de middag. Sow, dat was me nog eens een feestje, gekkigheid! Een groot feest in een mansion, een beetje festival-sfeer en vier uur lang open bar (tja, dus daar maakten we ook dankbaar gebruik van, met Tequila, dus dat is wederom gezond, zeggen ze). Op de een of andere manier hebben we het klaar gekregen om meer dan 8 uur daar te feesten, we snappen nog steeds niet hoe, vooral als je je bedenkt dat we op een mysterieuze wijze geen honger hadden en dus niets gegeten hadden. Verder leuke mensen ontmoet daar en nog naar een flightboard show gekeken, dat willen we zéker nog zelf een keertje doen!!!!
Zondagochtend begonnen we lekker fit aan onze dag met een fietstocht naar Parque Metropolitano en fietsten we daar ook nog wat rond. Na een korte, maar lekkere, lunch fietsen we weer terug naar huis (oh ja, we kwamen tussendoor nog een kinderdagverblijf tegen die ‘Nederland’ heette, wat een jolijtigheid! Het gebouw was overigens in de vorm van een molen, schattig). Smiddags hebben we weer lekker rustig aan gedaan en geskypt en dat was het wel weer met onze verhalen.

Als je overigens écht geen genoeg krijgt van onze verhalen, hebben we een geweldig nieuw filmpje voor jullie! Dit is een filmpje meer over ons dagelijks leven hier in Guadalajara. Eigenlijk voornamelijk gemaakt voor onszelf om later terug te kunnen kijken, maar wij zouden ons niet zijn als we dit niet met jullie zouden delen… Wel een kleine waarschuwing, het filmpje duurt 20 minuten, dus weet waar je aan begint.

https://www.youtube.com/watch?v=SP_udlRAYxU